Rokitniczka
To mniejszy od wróbla, niepozorny z wyglądu ptak o brązowawym upierzeniu. Z wierzchu nieco ciemniejszy, od strony brzucha dochodzący do pastelowego beżu. Charakterystyczne są wzdłużne pręgi na głowie i jasna brew nad okiem. Rokitniczka zamieszkuje brzegi stawów, torfowiska i bagna bogate w zarośla i trzcinę. Tam właśnie, nisko pośród traw i sitowia, ukrywa swoje gniazdo.
Charakteryzujący ją skromny wygląd w pełni rekompensuje niezwykle żywiołowym śpiewem. Składa się on z długich serii kaskadowo łączonych treli. Piosenkę rozpoczyna jakby nakręcające się, przyspieszające terkotanie, z którego wybucha egzaltowany, podniecony, zdawałoby się nie do zatrzymania, zwariowany trel. Śpiew złożony jest z podobnych dźwięków przedzielonych charakterystyczną, odmienną sylabą. Śpiew godowy samca połączony jest z krótkim lotem tokowym. Kołyszący się na trzcinie samiec rokitniczki terkocząc przygotowuje się do głównego występu. Nagle z głośnym śpiewem wylatuje na dwa-trzy metry ponad wierzchołki trzcin. Wciąż śpiewając wykonuje nagły zwrot, obrót i wraca w trzciny, by za kilka chwil, po ponownym terkotliwym nakręceniu znów wystrzelić w powietrze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz